କଥା ଓ କାହାଣୀ

୧ ୯ ୪୮ ମସିହା । ଜାନୁଆରୀ ୧୩ । ମଙ୍ଗଳବାର ।ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ ବିରଳା ଭବନ ସଂଲଗ୍ନ ବଗିଚାରେ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ମୋହନ ଦାସଙ୍କ ଶେଷ ଅନଶନ । ଏହା ହିଁ ହୋଇପାରେ ଶେଷର ଆରମ୍ଭ

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ଅରୂପ ହାତରେ ଧରିଥିଲା ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପ୍ୟାକେଟ୍, ପୁରୁଣା ଖବରକାଗଜରେ ବନ୍ଧା ପୁଟୁଳିଟିଏ । ସୁମିତ୍ରା ପଚାରିଥିଲା - ଏ କ'ଣ ? - କିଛି ନୁହେଁ । ଗୋଟେ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତି । - ନଟରାଜ ! - ନା, ନଟରାଜ ନୁହନ୍ତି ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ଗାଁରୁ ଜେଜେମା, ଜେଜେବାପା ଆସି ତାଙ୍କ ଘରେ ପହଂଚିଗଲେ ମୀମା ଖୁବ୍ ଖୁସୀ ହୋଇଯାଏ । ଏତେ ଖୁସୀ ହୋଇଯାଏ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ପାଖ ଛାଡେ଼ ନାହିଁ ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ରିଟାୟାର୍ କରିବାକୁ ଆଉ ମାତ୍ର ଦୁଇମାସ ବାକି ଥିଲା ସୁନନ୍ଦଙ୍କର । ଝିଅ କାନାଡାରେ ଆଉ ପୁଅ ଦିଲ୍ଲୀରେ ରହିଥିଲାବେଳେ ସମୟଟାକୁ କେମିତି କଟେଇବେ ଯେତେବେଳେ ଭାବିପାରୁ ନ ଥିଲେ ସୁନନ୍ଦ

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ଆମ ଗାଁ, ତାଙ୍କ ଗାଁ ଆଉ ଜେମାଦେଇପୁର ଗାଁ - ଏମିତି ତିନିଟା ଗାଁକୁ ଯୋଉ ଛକରୁ ରାସ୍ତା ଯାଇଥିଲା, ସେଇଠି ଥିଲା ସ୍ୱପ୍ନେଶ୍ୱର ବିଦ୍ୟାଳୟ । ତିନିଟାଯାକ ଗାଁ ପାଇଁ ସେତେବେଳେ ଏଇ ଗୋଟାଏ ସ୍କୁଲ୍ । ସେଇଠି ସେ ଆଉ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କ୍ଲାସରେ ପାଠ ପଢୁଥିଲ

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ପ୍ରମାଣ ମିଳିସାରିଥିଲା । ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଦର୍ଶୀ ନିଜ ନିଜ ବୟାନ ଦେଇସାରିଥିଲେ । ଉପସ୍ଥିତ ସମସ୍ତ ଗୁଣୀ ଜ୍ଞାନୀ ସଜ୍ଜନମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ମତ- ପିଲାଟି ଦୋଷ କରିଛି । ଶ୍ରେଣୀଶିକ୍ଷକ ମତ ଦେଲେ - ଏ ପିଲାକୁ ଦଣ୍ଡ ମିଳିବା ନିହାତି ଦରକାର । କୋମଳ ବୟସରୁ ଯଦି ଏପରି କୁକାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କଲାଣି, ବଡ଼ ହେଲେ କେଡ଼େ କେଡ଼େ ଦୁଷ୍କର୍ମ ସେ ନ କରିବ ! ଏବେଠୁ ଶାସନ ଢିଲା ହେଲେ, ଭବିଷ୍ୟତରେ ସେ ଏକ କଳଙ୍କ ହୋଇ ଠିଆହେବ ସମାଜରେ ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ଜୀବନରେ ଛତାଟିଏ ଦରକାର। ଛତା ଉଡିଗଲେ ଅନେକ କିଛି ହଜିଯାଏ। ଶ୍ରାବଣମାସର ପୂର୍ବାହ୍ନ ଟାଣ୍ ଖରାରେ ଗାଧୋଇପଡିଥିବ। ତଥାପି ସ୍କୁଲବ୍ୟାଗ୍ ସାଙ୍ଗରେ ବୋଉ ଦେଇଥିବ ବଙ୍କୁଲୀବାଡିଆ ଛତା! ସତକୁ ସତ ଆକାଶ ମେଘାଚ୍ଛନ୍ନ ହୋଇଯିବ ଓ ପ୍ରଥମେ ଝିପିରିଝିପିରି ଓ ତାପରେ ମୂଷଳଧାରାରେ ବର୍ଷା।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ଛାଇଟିଏ ନିହାତି ଦରକାର। ନିଜ ଛାଇ ତଳେ କଣ କେବେ ଠିଆ ହୋଇପାରେ ମଣିଷ ?" ବାପା ଥରେ କହିଥିଲେ। ନିଜ ଛାଇ କୁ ଅନାଇ ଚମକି ପଡିଲେବିଜୟ। ଚାରିଆଡକୁ ବିକଳ ହୋଇ ଅନାଇ ଅନ୍ୟ କିଛି ଛାଇ ଖୋଜୁଥିଲେ ବିଜୟ। ଛାଇ ତଳେ ଠିଆ ହେବାକୁ ଭାରି ଇଛା ହେଉଥିଲା।ହେଲେ ଛାଇ କାହିଁ !!!

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ସମୟ ଠିକ୍ ଗୋଟାଏ ବାଜିଲା ମୋ ହାତଘଣ୍ଟାରେ । ଫଗୁନ୍ ମାସ ହେଲେ ବି ଶୀତ ଆହୁରି ଯୁଆନ ସାଜୁଥାଏ । ଶୀତକୁ କି ଲାଜ ନା ବର୍ଷାକୁ ଖାତିର କରେ ନା ଖରାକୁ । ଛୁଟି ପଡିଯାଏ ଶନିବାରରୁ ମଙ୍ଗଳବାର । କାଲି ପୁଣି ସ୍କୁଲ ଖୋଲିବ ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ବାସୁ,ବାସୁ।' ପାହାନ୍ତି ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ କିଏ ଡାକିବାର ଶୁଭିଲା, ଧୀର କଅଁଳ ସ୍ଵରରେ । ବାସୁ ସେତେବେଳେ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲା, କ'ଣ ଗୋଟିଏ ଭଲ ସ୍ଵପ୍ନ । ସ୍ଵପ୍ନରେ ସେ କ'ଣ ସବୁ ଦେଖୁଥିଲା କିଛି ମନେ ପଡ଼ିଲା ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା। ସେ ଶୋଇଲା କଡ଼ ଲେଉଟାଇ । ଚାଦର ଟାଣି ନେଲା ବେକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ମାଘ ମାସର ଜାଡୁଆ ରାଚି। ରାତି ଅନେକ ହେଇସାରିଥିଲା। ବାପି ଓ ନେହା ବିଛଣା ଆବୋରିଲା ବେଳକୁ ସେମାନଙ୍କ ଘର ପରିସର ଭିତରୁ କୋଉଁଠୁ ଗୋଟାଏ କଅଁଳ ଓ ରୁଗ୍‌ଣ ମ୍ୟାଉଁ ମ୍ୟାଉଁ ଶବ୍ଦ ବାରମ୍ବାର ଶୁଭିଲା।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ଛଅ ମାସ ହେବଣି ଜେଜେ ଖଟିଆରୁ ଉଠିପାରୁନାହାନ୍ତି । ଡାକ୍ତରଂକ ବାଇଦା ତାରିଖରୁ ଅଧିକ ଦିନ ବଂଚିଲେଣି । ଆମେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛୁ ଜେଜେ ଶୀଘ୍ର ଘଟ ଛାଡି ଦିଅନ୍ତୁ । ମରିବା ଆଗରୁ ନର୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗିବା ଅପେକ୍ଷା ମରିଗଲେ ଭଲ ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ଜେଲ୍ ଗେଟ୍ ସାମ୍ନାରେ , ତାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ମା' ନଥିଲା । ଥା'ନ୍ତା ବି କେମିତି ? ସେ ପୋଲିସ ହାତରେ ଧରାପଡିଗଲା ବେଳେ , ମା' କହିଲା - - ସେ ମୋ' ପୁଅ ନୁହଁ । ମୋ' ପୁଅ ମରିଯାଇଛି ! ତଥାପି ବୁଢ଼ୀ ଥରୁଟିଏ ଲୁଚିଲାଚି ଆସିଥିଲା ଜେଲକୁ । ଦେଖାକରିବାକୁ ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

ମୁଣ୍ଡ ଘୂରାଇ ଦେଉଥିଲା। ପାଦ ଦୁଇଟା କ୍ରମଶଃ ଅସାଡ଼ ହୋଇ ଆସୁଥିଲା। ତମାମ ଜଂଗଲ, ଜଂଗଲର ଅସଂଖ୍ୟ ଗଛ, ମୁଣ୍ଡ ଉପରର ତତଲା ସୂର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଆଖି ପାଉ ନ ଥିବା ଆକାଶ ସବୁ ଯେମିତି ତା’ ଚାରିପଟେ ଘିର୍‌ ଘିର୍ ହେଇ ବୁଲୁଥିଲେ।

କଥା ଓ କାହାଣୀ

"ତୁମେ ଫେରି ଆସ ...ପାପା...." ଏମିତି କଣ କହି ପାରିବି କି ମୁଁ ତୁମକୁ ଫୋନ୍ କରି ? କହି ପାରିବି କି ମୁଁ ତୁମକୁ ଭୂଲି ପାରି ନାହିଁ, ଆଉ ଏଠି ସକାଳର ଧୂଆଁ ଧୂଆଁ କୁହୁଡି ଭିତରେ ମୋତେ ଦେଖା ଯାଉଛି ତୁମ ହାତ ତିଆରି ଚା'ର ବାମ୍ଫ ।